Lipicany i ich pochodzenie

Nazwa, prawdopodobnie najsłynniejszych ogierów na świecie, sięga wsi Lipica w Słowenii . Dawna stadnina dworska z hiszpańskimi końmi została założona w pobliżu w 1580 roku.
Obszar ten był znany z hodowli koni krasowych już od czasów greckich.   Od początku XVIII wieku używano hiszpańskich, włoskich, duńskich i niemieckich ogierów z hiszpańską krwią . Kiedy stare hiszpańskie ogiery nie były już dostępne, krzyżowano je z końmi orientalnymi.

Gdy w 1918 r. upadła monarchia habsburska, stadninę przeniesiono do Austrii, a dokładniej do Piber w zachodniej Styrii . Panujące tam warunki były podobne do tych w Lipicy. Lipicanery lubią podobne warunki glebowe, dobrą trawę i łagodny klimat. Stadnina w Piberze od 200 lat odnosi sukcesy w hodowli ogierów. Od 1920 roku pochodzą wyłącznie z Piber.   Lipicany mają silne, muskularne ciało i wyższą szyję niż inne konie.
Odpowiadają typowi barokowego konia paradnego . Mają pięknie ukształtowane kopyta i dobre stawy skokowe.   To tutaj rodzą się początkowo ciemno umaszczone źrebięta . Kolor staje się jaśniejszy z każdą zmianą sierści. Między siódmym a dziesiątym rokiem życia „wybielają się” , czyli uzyskują piękną, białą sierść szaraka. Zgodnie z tradycją, lipicany muszą mieć ciemne umaszczenie i są uważane za talizman przynoszący szczęście . Lipicany są uważane za szlachetne, chętne do nauki i żywe konie, dlatego tak dobrze nadają się do liceum jeździeckiego.   Każdego roku w stadninie Piber Lipizzaner Stud rodzi się około 40 źrebiąt , które spędzają pierwsze sześć miesięcy z matką klaczą. Latem młode zwierzęta w wieku od jednego do trzech lat mają specjalny wybieg na pastwisku górskim na wysokości około 1500 m n.p.m. Tam ćwiczą pewność kroku, wytrzymałość i hartowanie.   Każdego roku jesienią nowe młode zwierzęta są „próbkowane „. Są one demonstrowane i klasyfikowane. Decyduje się, czy kwalifikują się do hodowli, czy są eliminowane. Nadwyżki Lipizzanerów są sprzedawane pasjonatom z całego świata. Gdy młode klacze są własne, w następnym roku są kryte po raz pierwszy. W przypadku młodych ogierów podejmowana jest decyzja, czy nadają się one do „Wysokiej Szkoły Jazdy”. Następnie uczą się kroków takich jak „piaffe”, piruet czy pasaż.   Tylko najlepsi są następnie wysyłani do centrum szkoleniowego w Heldenberg w Dolnej Austrii lub do Hiszpańskiej Szkoły Jazdy w Wiedniu na szkolenie w wieku około 4-7 lat. Ogiery mają podwójne imię (jak to zwykle bywa w Hiszpanii) . Ich rodowód sięga XVIII wieku. można prześledzić. Nazwa składa się z rodowodu ojca i imienia matki.  72 ogiery zazwyczaj stacjonują w Stallburgu w Wiedniu, gdzie codziennie rano pracują lub biorą udział w pokazach w Barokowej Zimowej Szkole Jazdy . Życie lipicanerów jest dość interesujące.
Nieustannie podróżują i spędzają lato w Piber lub na Heldenbergu.   Kiedy mają prawie 30 lat, przechodzą na zasłużoną emeryturę i spędzają ją w Piber. Niedawno w wieku 40 lat odszedł najstarszy Lipizzaner w Styrii.