Uwodzenie mężczyzn było jej zawodem. Stephanie Dorninger była bardzo ładną dziwką, która znała się na swoim fachu. W najbardziej intymnych momentach zawsze poznajesz prawdziwe nastawienie ludzi. Decydenci w tajnej policji cesarza również o tym wiedzieli i rekrutowali coraz więcej kurtyzan. Dla kobiet zajmujących się handlem horyzontalnym „powołanie do służby cywilnej” było lukratywnym zajęciem dodatkowym, ponieważ celem było zidentyfikowanie krytyków i wrogów cesarza, zwłaszcza wśród męskiej populacji.
„Obszarami działania” „agentów” cesarza były takie lokale jak „Mehllucken”, miejsce tańca i rozrywki. Pewnego wieczoru postawny mężczyzna, bankier, podrywał piękną wiedeńską kobietę. Pomyślała, że teraz musi odnieść sukces ze swoim przełożonym, szefem Imperialnej Policji. Spędziła cały wieczór, opowiadając mężczyźnie, jak zły był cesarz. Wszystko papugował. Krzyczał „Rewolucja” na środku pubu,„Niech żyje Napoleon Bonaparte„. Policjanci w cywilu, przebrani za gości, zauważyli to zachowanie i powiedzieli Stephanie: „Zabierz go na mury miasta w dorożce i odegraj dla niego miłosną przygodę”. Stephanie Dorninger nie musiała robić wiele więcej z nietrzeźwym mężczyzną. Funkcjonariusze publiczni zabrali biedaka do aresztu.
Piękna kurtyzana pojawiła się na przyjęciu przed Jego Wysokością Cesarzem Franciszkiem I. „Mam dla ciebie specjalne zlecenie. Powinna pójść do teatru z malarzem Antonem Möllhammerem !”. Regularnie obrażał on rodzinę cesarską. Jednak Stephanie zakochała się w malarzu. Wiedeńska socjeta spotykała się w salach Rosenberga na dzisiejszej Piaristengasse. Młody mężczyzna zatrzymał się przed nią, był to Anton Möllhammer… „Steffi, czy to ty?” Kobieta patrzyła na swoją odpowiedniczkę bez słowa przez kilka sekund. „Nie, nie jestem Steffi, jestem jej siostrą bliźniaczką. Steffi stała się przyzwoitą dziewczyną i poszła do klasztoru, ponieważ nie mogła cię poślubić”, okłamała go. Möllhammer nie mógł uwierzyć w to, co słyszy i wycofał się.
(Źródła: Czeike, Felix: Der Graben, (Wiener Geschichtsbücher, Band 10), 137 stron, Wiedeń, Zsolnay 1972, ISBN:978-3552024014; Welfenburg, Hubert: Die frivolsten Geschichten aus dem alten Wien, 305 stron, Wiedeń, Elektra, 1980, ISBN:978-3272070162; Czeike, Felix: Unbekanntes Wien 1870-1920, 22 strony, 44 arkusze ilustracji, Lucerna, 1998, ISBN:978-3765812170).
Wskazówka dotycząca podróży w czasie: Naglergasse, niskie wejścia do domów, często poniżej poziomu ulicy, są dowodem na istnienie piwnic z winem do początku XX wieku, Naglergasse była również miejscem spotkań pań nocy do lat 60-tych XX wieku.
Redaktor: Michael Ellenbogen
