Kiedy secesja przeżywała swój rozkwit w Europie? Gdzie leżą jej korzenie? Dlaczego tak się to nazywa? Dlaczego w Wiedniu ten styl nazywany jest secesją? Który wiedeński budynek można określić jako arcydzieło secesji?
Korzenie secesji tkwią w angielskim ruchu „Arts and Craft”, który był odpowiedzią na industrializację XIX wieku . W szczególności w Anglii industrializacja rozpoczęła się już w
- ich początek. Chodziło o to, by zachować tradycję rzemieślniczą i nie popaść całkowicie w masową produkcję.
Chodziło o to, że sztuka i rzemiosło nie wykluczają się wzajemnie. Rękodzieło powinno być funkcjonalne , ale też nie pozbawione pewnej estetyki . Ponadto, w ramach sztuki i rzemiosła należy również Daj przyjemność. W jakich obszarach? Architektura, Malarstwo, Rzeźba, Projektowanie mebli, Biżuteria, Szkło itp. Natura jako dawca form była oczywista.
Jak rozpoznać secesję?
- Dekoracja kwiatowa (kwiaty)
– Geometryczne kształty
- Linie płynące
– Postacie symboliczne (np. orzeł, sowa, lew)
Secesja przeżywała swój rozkwit od około 1890 do 1910 roku i w Niemczech stała się znana jako Jugendstil, nazwana na cześć monachijskiego magazynu sztuki „Die Jugend” . W pozostałej części Europy styl ten znany jest jako „Art Nouveau” . W Austrii, a w szczególności w Wiedniu, znany jest również jako styl secesyjny – po tym, jak w 1897 roku artyści od erwali się od dominującego do tej pory tradycyjnego stylu historyzmu. Kulminacją tego była budowa Wiedeńskiej Secesji, centrum wystawienniczego , którego pierwszym prezesem był Gustav Klimt . Również formy i sposoby wyrażania się różniły się w całej Europie. Podczas gdy w secesji (np. w architekturze paryskiej) dominowały kwiatowe, figlarne formy , w Wiedniu dominowały formy geometryczne, kanciasta secesja. Wiedeń rozwinął swój własny język formalny w sztuce i architekturze, który jest obecny dzisiaj w muzeach i w krajobrazie ulic. Wiedeńska secesja odegrała ważną rolę w malarstwie, projektowaniu mebli i architekturze . Zwróćmy najpierw uwagę na Malarstwo, grafika, projektowanie plakatów, scenografia i ilustracja. Gustav Klimt, Egon Schiele, Oskar Kokoschka, Richard Gerstl, Franz Matsch, Carl Moll, Max Kurzweil, Alfred Roller byli najbardziej znanymi przedstawicielami secesji w Austrii . Dzieła malarzy można podziwiać w licznych wiedeńskich muzeach(Belweder, Muzeum Leopolda, Muzeum Wiedeńskie, Secesja, Willa Klimta). Gdy mowa o projektowaniu mebli , od razu przychodzi na myśl Museum für Angewandte Kunst (MAK) . Tutaj można podziwiać najpiękniejsze dzieła Wiener Werkstätte . Została założona w 1903 roku przez Josefa Hoffmanna, Kolomana Mosera i Fritza Wärndorfera , zbankrutowała w 1932 roku, ale prace można dziś oglądać w MAK. Zachwycić się można także wiedeńską secesją w Muzeum Leopolda i Cesarską Kolekcją Mebli . W architekturze secesja najbardziej obecna jest w Wiedniu . Pionierem w tej dziedzinie był Otto Wagner . Nikt inny nie zerwał z tradycją i nie ukształtował miasta tak bardzo jak on. Znaczna jego część została zachowana i znajduje się na liście zabytków. Gdyby cesarz Franciszek Józef nie był tak konserwatywny, mielibyśmy w Wiedniu jeszcze więcej secesyjnych budynków. Otto Wagner zdołał zrealizować tylko około połowy swoich planów. Zacznijmy od obwodnicy. Wiedeńska Pocztowa Kasa Oszczędności jest typowym przykładem nowego, secesyjnego stylu budownictwa. Budynek stoi dokładnie naprzeciwko dawnego Ministerstwa Wojny, które zostało zbudowane jeszcze w „starym stylu historyzmu”. Trudno o bardziej uderzające przedstawienie różnic. W pobliżu parku miejskiego widzimy pawilony, które wyraźnie kojarzą się z Ottonem Wagnerem . Ogólnie można przyjąć, że Otto Wagner jest architektem kolorów: białego, zielonego i złotego . Na Karlsplatz widzimy kolejne budynki autorstwa Otto Wagnera . Jego dwa pięknie urządzone pawilony . Jeden służy jako kawiarnia, drugi jest poświęcony Otto Wagnerowi i stanowi świadectwo jego twórczości. Secesja (biały budynek ze złotymi liśćmi laurowymi) lśni w oddali i przyciąga zarówno fanów secesji , jak i Beethovena . W piwnicy znajduje się Fryz Beethovena autorstwa Gustava Klimta. Nawiasem mówiąc, architektem budynku był Joseph Maria Olbrich. Wzdłuż Linke Wienzeile znajduje się dawna rezydencja Otto Wagnera, w której postawił on sobie pomnik . Dwie sąsiadujące ze sobą fasady domów ze złoconymi ornamentami i kolorowymi płytkami majolikowymi są urzekające . Na Wiener Graben znajduje się również przedłużenie dachu autorstwa Otto Wagnera. Dawna kolej miejska i jej stacje (obecnie U6, U4, S45) również zostały zaprojektowane przez Otto Wagnera . Jego arcydziełem jest z pewnością kościół w Steinhof . Znajduje się na terenie szpitala psychiatrycznego Baumgartner Höhe . Szczegóły są fascynujące i można je zwiedzać podczas wycieczek z przewodnikiem. Choć kościół jest katolicki, nie należy do archidiecezji, lecz do gminy Wiedeń. Kościół od początku budził kontrowersje. Podczas otwarcia w październiku 1907 roku cesarz Franciszek Józef natychmiast się wymówił i wysłał w zamian swojego bratanka arcyksięcia Franciszka Ferdynanda. Według anegdoty ten ostatni miał podobno powiedzieć Ottonowi Wagnerowi, że terezjański styl budowania jest wciąż najpiękniejszy. W odpowiedzi Wagner powiedział: W czasach Marii Teresy również zdobiono armaty, ale dziś byłyby one bardziej skuteczne. Po tym wydarzeniu Wagner podobno nie otrzymał już żadnych zleceń z domu cesarskiego. Zegar z kotwicą autorstwa Franza Matscha jest ważnym dziełem sztuki secesyjnej na Hohe Markt . W celu zakupu szklanych przedmiotów artystycznych zaleca się wizytę w J. & L. Lobmeyr (sztuka szklana) na Kärntner Straße . W barze Loos w Kärntner Durchgang można wypić koktajl w secesyjnej atmosferze, jeśli tylko znajdzie się miejsce. Bar ma wymiary zaledwie 4×6 metrów i zawsze jest zatłoczony. Adolf Loos ze słynnym Domem Loosa na Michaelerplatz jest czasami również zaliczany do secesji, chociaż jego prace można przypisać bardziej jego własnemu stylowi Loosa .
Koniec secesji w Austrii można datować na koniec I wojny światowej. Rok 1918 był rokiem upadku monarchii, a także rokiem, w którym zmarło czterech ważnych artystów secesyjnych : Otto Wagner, Gustav Klimt, Koloman Moser i Egon Schiele wszyscy zmarli w 1918 roku. Wskazówka dotycząca podróży w czasie: W Wiedniu secesję można spotkać na każdym kroku. Warto mieć oczy otwarte i patrzeć w górę. Wizyta w secesyjnej toalecie na Graben jest czymś wyjątkowym. Znajduje się tuż za rogiem Time Travel i ożywia atmosferę przełomu wieków w tym cichym, małym miejscu. Źródła zdjęć: https://de.m.wikipedia.org/wiki/Datei:Penzing_(Wien)_-_Kirche_am_Steinhof_(7).JPG
_-_Kirche_am_Steinhof_(7).JPG){kind=link}