VR Music Ride

Przeżyj przejażdżkę w wirtualnej rzeczywistości na temat „Wiedeń jako miasto muzyki” w Time Travel. Zanurz się w historii muzyki wiedeńskiej za pomocą okularów VR. Zgodnie z najnowszymi trendami na rynku wirtualnej rzeczywistości, czeka na Ciebie przestrzenne doświadczenie 360°. Dołącz do nas w podróży od muzyki klasycznej, przy akompaniamencie par walcowych, do typowych piosenek Heurigen i nowoczesnej muzyki pop. Poznaj wielkich muzycznych geniuszy Mozarta, Beethovena i „Rock me Amadeus” – Falco – na żywo.

do następnego podświetlenia

Walc wiedeński

Walc wiedeński, niegdyś uważany za niegodziwy, został wpisany na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO we wrześniu 2017 roku. Walc wiedeński ma długą tradycję i jest ważną częścią około 450 balów wiedeńskich . Sprawia, że długa noc balowa jest naprawdę kompletna.

Bal w OperzeWiedeńskiej tradycyjnie otwiera walc na lewą rękę. Skręcanie na trzy-cztery, w lewo lub w prawo, jest czymś typowo „wiedeńskim” i nigdzie nie jest tak celebrowane jak w Wiedniu. Zwyczajem jest również rozpoczynanie wesel i uroczystości walcem.

Kup bilety już teraz

Jak tańczy się walca wiedeńskiego?

Walc wiedeński pochodzi od słowa walzen, które oznacza obracać i szlifować. Został zbudowany w ostatniej ćwierci XVIII wieku. w regionie bawarsko-austriackim. Jest to taniec w rytmie trzy-cztery dla pojedynczych par i może być opisany jako wstępna forma „tańca ländlera”. Tancerz nieustannie skacze i obraca się.

Jest to taniec towarzyski i konkursowy w czasie 3/4, który jest tańczony w tempie 58-60 uderzeń na minutę. Dla porównania, istnieje również Slow Waltz (walc angielski). Walc wiedeński (dawniej nazywany walcem francuskim) został po raz pierwszy wspomniany w starych wiedeńskich komediach ludowych w latach siedemdziesiątych XVIII wieku i był już znany przed rewolucją francuską. Zastąpił arystokratycznego menueta jako ostateczny taniec towarzyski.

Początkowo walc był niekiedy mocno krytykowany za niemoralność, zbyt szybkie tempo i zbyt bliskie odległości między tańczącymi. Zwłaszcza walc na lewą rękę był początkowo źle widziany w tak zwanych „lepszych kręgach” ze względu na jego lubieżność, a przede wszystkim z powodu intymnego kontaktu między parami.

Miało to również związek z faktem, że panie nagle pokazały kostki podczas tańca. Panie były również ciasno zasznurowane, a niektóre natychmiast zemdlały z powodu szybkich ruchów skrętnych.

Kongres wiedeński i okres biedermeieru

W latach 1814/15 Kongres Wiedeński uczynił z walca wydarzenie towarzyskie i był on często tańczony. Po wojnach napoleońskich Europa została przywrócona do swoich dawnych struktur, a negocjacje odbyły się w Wiedniu. Oczywiście były nie tylko negocjacje, ale przede wszystkim dużo walca . Nie bez powodu ukuto słynne powiedzenie „Kongres tańczy, ale się nie rusza”.

W okresie biedermeieru Wiedeń zdecydowanie stał się walcową metropolią Europy. Walc wiedeński zyskał akceptację i popularność.

Ojciec Johanna Straussa założył dynastię Straussów i komponował głównie walce. Jest jednak bardziej znany ze swojej muzyki marszowej, takiej jak słynny Marsz Radetzky’ego, będący hołdem dla generała Radetzky’ego. Wraz z Johannem Straussem Vaterem , Joseph Lanner jest uważany za twórcę walca wiedeńskiego.

Walc został później doprowadzony do perfekcji przez synów Straussa – Johanna, Josefa i Eduarda . Trasy koncertowe zaprowadziły go aż do Ameryki. Johann Strauss Sohn (1825-1899) przeszedł do historii jako „Król Walca”. Jego trasy koncertowe zaprowadziły go aż do Rosji, a nawet Ameryki.

Jego najsłynniejszym utworem jest Walc Dunajski, którego premiera odbyła się w lutym 1867 roku w Dianabadzie. Dziewięciominutowej oryginalnej wersji Walca Dunajskiego nie powinno zabraknąć na żadnym sylwestrze. Jest to tradycyjny sposób tańczenia w Nowy Rok w Wiedniu. Walc Dunajski znajduje się również w programie koncertu noworocznego i jest uważany za nieoficjalny hymn Austrii.

Wiedeńska kultura balu

Pod koniec XIX wieku walc zawsze znajdował się w centrum wiedeńskiej operetki. Technika walca początkowo wywodziła się z techniki baletowej i rozwinęła się z bardzo szybkiego ruchu obrotowego do dzisiejszej bardziej płynnej formy tańca.

Klasyczny walc wiedeński jest nadal tańczony z obrotem w lewo i jest uważany za najbardziej „wiedeński” ze wszystkich tańców. Walc wiedeński jest jednym z pięciu tańców standardowych tańczonych na turniejach standardowych na całym świecie. Zajmuje również specjalną pozycję na balach i redutach. Walc z pewnością może być opisany jako sport taneczny, ponieważ nie jest pozbawiony wysiłku.

Wiedeńska kultura piłki jest częścią niematerialnego dziedzictwa kulturowego Austrii od 2010 roku. Jego początki sięgają czasów monarchii , gdzie należało przestrzegać pewnej etykiety. Oprócz określonych zasad dotyczących ubioru, obejmuje to również otwarcie, przyjęcie dla kobiet i interludium o północy, a także zakończenie balu. Tradycja ta została zachowana nie tylko w Austrii, ale także znacząco wpłynęła na styl innych piłek w Europie.

Specjalne bale w Wiedniu to między innymi Zuckerbäckerball, Philharmonikerball i Kaffeesiederball. Kulminacją sezonu balowego jest Bal w Operze Wiedeńskiej, który tradycyjnie odbywa się w ostatni czwartek przed Środą Popielcową. Bal w Operze oznacza koniec sezonu balowego w Wiedniu, aż do przyszłego roku, kiedy to znów nadejdzie czas na walca.

Po tym, jak jego ojcieczmarł nagle na szkarlatynę w 1849 roku w wieku zaledwie 45 lat, jego syn był w stanie przejąć orkiestrę ojca. Dopiero w 1852 roku Johann Strauss Sohn otrzymał zlecenie wykonania muzyki na dworze cesarskim. Później otrzymał tytuł k.k. Hofballmusik-Direktor.

Operetka „Fledermaus” i „Baron cygański ” wywołały dalszy szum. Jako Król Walca został obsypany zaproszeniami i zaszczytami. W ciągu dnia komponował niezliczone walce i operetki, a wieczorami grywał do późnych godzin nocnych. Światową sławę przyniósł mu Walc Dunajski, uważany za sekretny hymn Austrii.

Ogromne obciążenie pracą Straussa zebrało swoje żniwo: załamania fizyczne wymagały serii wizyt w spa w latach 1853-55. Zainspirował się w Badgastein, a następnie spędził kilka sezonów w Pavlosk niedaleko Petersburga, gdzie udało mu się również pozyskać rosyjską rodzinę carską. To właśnie występy w Pawłowskupozwoliływ końcu synowi Straussa wyjść z cienia ojca w Wiedniu.

W 1862 roku poślubił byłą piosenkarkę Henriette, zwaną Jetty, która była o siedem lat starsza od niego i która również została jego menadżerem. Po jej śmierci w 1878 roku ożenił się z młodszą o 25 lat aktorką i piosenkarką Ernestine Dittrich, znaną jako Lili. Wkrótce jednak rozwiedli się z powodu innego mężczyzny. Pocieszał się Adele Strauss, młodszą od niego o 31 lat. Aby móc się z nią ożenić, przeszedł z katolicyzmu na protestantyzm, a nawet opuścił państwo austriackie i został obywatelem Saksonii i Gothy.

W 1872 roku wyruszył w swoją najdłuższą trasę koncertową, która zabrała go przez Atlantyk na „World Peace Festival” w Bostonie i dalej do Nowego Jorku . Wkrótce jednak zatęsknił za domem i cieszył się, że znów będzie mógł występować w Wiedniu.

Zmarł 3 czerwca 1899 r. w wieku 74 lat w wyniku zapalenia płuc. Był trzykrotnie żonaty i nie pozostawił potomstwa.

Jego pomnik w Stadtpark jest jednym z najczęściej fotografowanych w Wiedniu, a na Cmentarzu Centralnym możemy odwiedzić jego grób honorowy. Można również odwiedzić jego dawny dom przy Praterstrasse, gdzie skomponował słynny Walc Dunajski . W 9. dzielnicy znajduje się również interesujące muzeum poświęcone dynastii Straussów.