Dla kogo pierwotnie przeznaczony był Kaiserschmarrn? Ile jest legend dotyczących powstawania imion? Z czego jest zrobiona i jak powstaje? Jakie są typowe dania towarzyszące?
Ten deser, który może być również podawany jako danie główne, ma wyraźnie wiedeńskie pochodzenie. Co jeszcze powiedzą w Wiedniu? Wykonane z mąki, jajek, mleka, cukru i odrobiny soli , to bardzo proste danie jest lekkie i lekkostrawne, nawet jeśli porcja zawiera około 500 kalorii. Jak to się robi? Podobnie jak w przypadku ciasta naleśnikowego, wymieszaj mąkę, cukier, sól i żółtka z mlekiem w misce, aby uzyskać gęste ciasto. Oddzielamy białka i ubijamy do sztywności. Złożyć do ciasta. Na dużej patelni roztopić masło i wlać ciasto, ładnie podsmażyć z obu stron. Następnie piec w nagrzanym piekarniku na umiarkowanym ogniu aż do skutku. Najważniejsze jest to, aby dwoma widelcami rozerwać go na ładne, strawne kawałki. Upewnij się, że umieścisz na nim cukier. Jeśli lubisz, dodaj sułtanki. Podawać z pieczenią śliwkową lub sosem jabłkowym według uznania. Pochodzenie nazwy jest sporne . Utrzymują się cztery historie. Ale która z nich jest prawdziwa, prawdopodobnie nigdy nie zostanie wyjaśniona. Oto najpopularniejsze wersje: Najczęściej opowiadaną historią jest to, że osobisty kucharz cesarskiej pary zawsze starał się serwować bardzo dbającej o figurę cesarzowej Sisi szczególnie lekkie i puszyste desery. Cesarzowa z zasady odmawiała ciężkiego jedzenia. Proste, lekkostrawne i, jak na dzisiejsze standardy, „niskokaloryczne” danie miało zadowolić cesarzową. Zadanie dla zaradnych umysłów przy garnkach i patelniach w cesarskiej kuchni nie było łatwe. Ale z kilku prostych składników można było stworzyć potrawę, która nigdy wcześniej nie była podawana i nosiła wymyślną nazwę: „Der Kaiserinschmarrn„. Osobisty szef kuchni przyniósł podarte puszyste ciasto naleśnikowe z ubitą na sztywno pianą z białek i grzankę ze śliwkami. Ponieważ cesarzowa nie była zachwycona, cesarz Franz Josef I wypowiedział słynne już słowa: „No cóż, po prostu da mi Schmarrn, który nasz Leopold znowu ugotował „. Cesarzowi podobno tak bardzo smakowało to danie, że od razu nadano mu nazwę „Kaiserschmarrn„. Podobna jest następująca historia: z okazji ślubu Elżbiety Bawarskiej i cesarza Franciszka Józefa I kucharze opracowali „Kaiserinschmarrn” na cześć młodej cesarzowej. Ponieważ jednak potrawa podobno lepiej smakowała cesarzowi niż cesarzowej, nazwa szybko stała się „Kaiserschmarrn”. W innej historii, cesarskie polowanie cesarza Franciszka Józefa I miało podobno zakończyć się w alpejskiej chacie. Alpejski mleczarz, zwany też Kaserem (od wyrabiania sera), podawał podobno cesarzowi Kaserschmarrn. W każdym razie cesarz był tak zachwycony tym daniem, że bardzo je cenił na swoich przyjęciach myśliwskich. Informuje o tym Joseph Cachée, jeden z ostatnich służących dworskich, w swojej książce o „Dworskiej kuchni cesarza”. Czwarty wariant brzmi znacznie głębiej, mówiąc, że wiele prostych potraw, które z włoskiego nazywane są „a la casa”, czyli ugotowane na sposób domowy, raczej zwyczajnie, po prostu w Wiedniu stały się onomatopeicznie „kaiser”. Podobnie jak Kaisersemmel, Kaisergulasch, Kaiserschnitzel i inne. Wyraz skromności cesarza i solidarności z ludem oraz miłości ludu do tego właśnie cesarza.
Wskazówka dotycząca podróży w czasie:
Tuż za rogiem od Time Travel na Kohlmarkt znajduje się dawna K.u.K Hofzuckerbäcker Demel, która niedawno zaczęła oferować „Kaiser to go” . Dzięki temu możesz cieszyć się cesarskim smakołykiem na wynos. Absolutnie godna polecenia, ma potencjał uzależniający! Pączki w Demel są również hitem. Źródła zdjęć: https:%C3%
