The Habsburgowie
Pokaż

W cesarskim teatrze możesz zobaczyć, jak rodzina Habsburgów ożywa na twoich oczach!

Sisi, Franz and Co

Na scenie wzorowanej na teatrze pałacowym Schönbrunn Sisi, Franciszek Józef, Maria Teresa i cesarz Maksymilian rozmawiają o codziennym życiu cesarskim z dużą dozą dowcipu i humoru. Jaki był przepis na sukces poszczególnych władców i kto założył politykę małżeńską Habsburgów? Dowiedz się więcej o 640-letniej historii monarchii Habsburgów w Austrii i poznaj drzewo genealogiczne Habsburgów w zabawny sposób. Rodzina cesarska czeka na osobistą audiencję.

Kup bilety już teraz

Kim byli Habsburgowie?

Początki rodu Habsburgów (1278-1918)

Nazwa Habsburg pochodzi od Habichtsburg, rodowego zamku Habsburgów w szwajcarskim kantonie Aargau. Hrabia Rudolf z Habsburga był pierwszym Habsburgiem na tronie Świętego Cesarstwa Rzymskiego. W 1273 r. książęta cesarscy wybrali go na króla rzymsko-niemieckiego. Drzewo genealogiczne Habsburgów zaczyna się więc od Rudolfa I Habsburga. Wraz z nim dynastia Habsburgów przeniosła się ze swojego rodowego domu w Szwajcarii do regionu Dunaju. Rudolf I ustanowił swoje 640-letnie panowanie w Austrii w 1278 r. po udanej bitwie pod Dürnkrut przeciwko czeskiemu królowi Ottokarowi II. Koniec monarchii Habsburgów datuje się na rok 1918, kiedy to I wojna światowa została przegrana, a Austria stała się I Republiką.

Habsburgowie późnego średniowiecza

Linia austriacka i hiszpańska
(1450 - 1700)

Fryderykowi III udało się ugruntować pozycję dynastii wśród europejskich potęg. Jego syn Maksymilian I był twórcą udanej polityki małżeńskiej Habsburgów. Słynne motto Maksymiliana I brzmiało: „Niech inne kraje toczą wojny, ty szczęśliwa Austrio żeń się”. Maksymilian ożenił się z bogatą i jedyną dziedziczką – Marią Burgundzką – dzięki czemu ziemie te, w tym bogate Niderlandy, przypadły Austrii. Habsburgowie władali również Hiszpanią, Czechami i Węgrami. Wnuk Maksymiliana – Karol V – rządził światowym imperium, w którym słońce nigdy nie zachodziło. Karol V był narażony na walkę o władzę z Francją i wojnę religijną z Marcinem Lutrem. Po abdykacji Karola V dynastia została podzielona na dwie linie, hiszpańską i austriacką. Jego brat Ferdynand otrzymał austriackie ziemie dziedziczne, Czechy i Węgry. Był stale zajęty odpieraniem ataków Osmanów. Syn Karola – Filip Sprawiedliwy – założył linię hiszpańską. Stworzyło to podstawy dla wzrostu Austrii do rangi głównej potęgi europejskiej. Pomiędzy obiema liniami istniały bliskie związki w postaci małżeństw, co doprowadziło do utraty przodków i degeneracji. Linia hiszpańska wymarła w 1700 roku. Po klęsce w wojnie o sukcesję hiszpańską (1701-14) Habsburgowie mogli jedynie pozbyć się południowych Niderlandów, Neapolu i Mediolanu; Hiszpania została utracona.

Którzy władcy tam byli?

Ważni władcy od okresu baroku do epoki biedermeieru (1700 – połowa XIX wieku)

Cesarz Karol VI, który nie miał męskich spadkobierców, wydał „sankcję pragmatyczną” w 1713 roku. Uznał on ziemie dziedziczne Habsburgów za niepodzielne i zapewnił tron jego najstarszej córce Marii Teresie. Małżeństwo Marii Teresy z Franciszkiem Stefanem Lotaryńskim założyło dynastię Habsburgów Lotaryńskich i zapewniło jej dalsze istnienie dzięki jej 16 dzieciom. Urodziła 11 córek i 5 synów, z których tylko dziesięcioro osiągnęło dorosłość. Zostały one wydane za mąż za czołowych arystokratów w całej Europie. Jedną z jej najsłynniejszych córek była Maria Antonina, która została stracona podczas rewolucji francuskiej. Maria Teresa rządziła w latach 1740-1780, zreorganizowała budżet państwa i wprowadziła wiele innowacji, w tym obowiązkową edukację. Habsburgowie używali pałacu Schönbrunn jako swojej letniej rezydencji. W 1804 r. jej wnuk Franciszek proklamował Cesarstwo Austriackie. Dwa lata później, pod naciskiem Napoleona, rozwiązał Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego po prawie tysiącu lat. Jego następcą został pierworodny syn, Ferdynand I Piękny, który jednak cierpiał na epilepsję i nie nadawał się do rządzenia. Kanclerz Metternich i jego system nadawali ton w tym okresie. Był to okres Vormärz od Kongresu Wiedeńskiego w 1815 roku do rewolucji marcowej w 1848 roku.

Cesarz Franciszek Józef I

Panowanie cesarza Franciszka Józefa I do końca monarchii (1848-1918)

W 1848 r. na tron wstąpił cesarz Franciszek Józef I – prawnuk Marii Teresy. Jego czasy charakteryzowały się wieloma porażkami politycznymi. Świadczy o tym bitwa pod Königgrätz w 1866 r., kiedy to Habsburgowie zniknęli z mapy całych Niemiec. W 1867 r. Cesarstwo Austro-Węgierskie zostało przemianowane na Podwójną Monarchię Austro-Węgierską. Habsburgowie pozostali królami Węgier aż do ich obalenia pod koniec I wojny światowej w 1918 roku. Cesarz Franciszek Józef I, przedostatni cesarz, panował przez 68 lat, dłużej niż jakikolwiek inny członek dynastii przed nim. Zmarł w wieku 86 lat w środku I wojny światowej w listopadzie 1916 roku. Jego ukochana żona Elisabeth, lepiej znana jako Sisi, była u jego boku tylko na początku. Wolała cieplejsze klimaty i starała się unikać surowego ceremoniału wiedeńskiego dworu. Para miała razem czworo dzieci, trzy córki i syna. Jej jedyny syn, książę Rudolf, popełnił samobójstwo w młodym wieku wraz ze swoją kochanką Marią Vetserą. To wydarzenie przeszło do historii jako tragedia Mayerling.

Aż do początku XX wieku. Habsburgowie utrzymywali razem wieloetniczne państwo z populacją około 51 milionów mieszkańców w 13 krajach. Zabójstwo następcy tronu Franciszka Ferdynanda w Sarajewie 28 czerwca 1914 r. było jedną z przyczyn wybuchu I wojny światowej, która trwała od 1914 do 1918 roku. Ostatnim cesarzem Habsburgów był Karol I, prawnuk Franciszka Józefa I. Karol panował tylko przez dwa lata od 1916 do 1918 roku, czyli do końca monarchii. Został wysłany na wygnanie na Maderę wraz ze swoją żoną Zitą, ponieważ nigdy oficjalnie nie abdykował jako cesarz. W 1918 r. panowanie rodu Habsburgów-Lotaryngii zakończyło się po 640 latach klęską w I wojnie światowej. Pierwsza Republika została proklamowana w Austrii w listopadzie 1918 roku.